آئین مستان

من به فدای حرمت، فدای کرمت

ایشالله جون میدم، همین محرمت

اشک چشم از دل، گریه ها کرده

بوی ماه عشق، خون به پا کرده

کل یوم را، کرده عاشورا

کل ارض را، کربلا کرده

من به فدای حرمت، فدای کرمت

ایشالله جون میدم، همین محرمت

هم سیه پوشم، هم سیه رویم

من مدد امشب، از تو می جویم

کودکیم را با تو سر کردم

تا دم مرگم از تو می گویم

من به فدای حرمت، فدای کرمت

ایشالله جون میدم، همین محرمت

سهم من از باتو بودن، نماز به سمت قافله است

کوفه نیا اینجا پر از، دشمن آل فاطمه است

تو فکر این مردم پست، بی حیایی موج میزنه

مهمونم و مثل علی، طناب رو دستای منه

تو کوچه پس کوچه ی شهر، پر شده از بی وفایی

خواهرتو نیار توی، کوچه های بی حیایی

کوفه میا حسینم

حالا که تو راهی بخون، حرف دلم رو از لبم

هم خورده بر به غیرتم، هم بیقرار زینبم

ترسم اینه که رنگ خون، به اشک چشمات بزنند

ترسم اینه شیرخوارتو، به روی دستات بزنند

حالا که وقت رفتنه، حالا که کارم تمومه

یه بغضی بعد غربتت، مزاحم این گلومه

آرزومه که بنشونی، دخترمو روی پاهات

بگی بهش غصه نخور، تا آسمون رفته بابات

آقا بپوش یه کهنه پیراهن

کوفیا گودال سر رات کندن

چشمای کوفیا پر از خونه

غصه ی تو دل رو می سوزونه

انگشتر تو روضه می خونه

کاری می کنن قاسم

هم قد اکبر می شه

جوون رعنای تو

مثل گل پر پر می شه

زمزمه ی مادرت

غریب مادر می شه

شمشیرو سنگ

زخم می کنه بال و پرت رو

نیست کسی تا

بگیره چشم خواهرت رو

روپا سرت رو

کوفه میا حسین جان

مسلمم کبوتر نامه بر شه ولا

آخرین سفیر عشق خامس آل عبا

در هر خونه میرم درا به روم بسته میشه

دل من ز بی وفایی زار و بشکسته میشه

یا حسین غریب مادر مهربون برادرم

مردمش برا حسین نامه نوشتن که بیا

حالا شمشیر کشیدن برای کشتن آقا

روی دار کوفه اما التماس و شور وشین

برو ای باد صبا بگو میا کوفه حسین

یا حسین غریب مادر مهربون برادرم

صحبت مردم کوفه شده از قحطی آب

نقل بزمشون شده کودک دلبند رباب

میون حرفای مردم ارباً اربا شنیدم

توی دست یک نفر تیر سه شعبه می دیدم

یا حسین غریب مادر مهربون برادرم

یا حسین شنو توسر بسته سخن ز نوکرت

گوشواره وا کن و از گوش سه ساله دخترت

روی دار کوفه ام با التماس و شور و شین

با لبای پر زخون میگم میا کوفه حسین

یا حسین غریب مادر مهربون ارباب من

من بمیرم از برای قلب زینب صبور

آخه حرفایی شنیدم  از سر و کنج تنور

اینجا مردمانش از عجب و ریا لبالبن

دامناشون پر سنگ و چشم به راه زینبن

عده ای نقشه برای خیمه ها کشیدن

عده ای با نیزشون فکر سر بریده ان

روی دار کوفه ام با التماس و شور و شین

جون هر کسی که دوست داری میا کوفه حسین

یا حسین غریب مادر مهربون برادرم

فاطمه اومده گودال دیدن نور دو عین

اومده زیارت پیکر پر خون حسین

تا حسین و غرق خون دید

ناله زد وای پسرم

خنجر رو نکش رو حنجر

آخه من یه مادرم

شال عزا رو دوشم

پیرهن سیا میپوشم

محرمت از راه اومد با اشک و آه

یا اباعبدالله

الهی که حاجتم رو بگیرم

برات امسال تو محرم بمیرم

غریب ارباب من

من که ثاراللهیم

سینه زنان راهیم

تا کربلای تو

ایوون طلای تو

پایین پای تو

یااباعبدالله

میگیرم باز روزی این دو ماهُ

یه کاری کن ببینم قتلگاهُ

غریب ارباب من

چشم من محفل اشک غم و اندوه عزاست

در حسینیه ی دل هیئت عشق تو به پاست

مَحرم روضه ی تو مُحرم بیت الله است

تا ابد پرچم سرخ حرمت قبله نماست

در شکوه و شرف و مرتبه و منزلت

جز خدایی به خدا هر چی بگوییم رواست

همه ی هستی خود را به میان آوردی

بی سبب نیست بهای تو و خون تو خداست

کشتگان غم تو زنده ی جاویدات است

بی گمان بانی عشق تو شدن عین بقاست

دل بریدن پر پرواز حسینیون است

هر که از خود بگذرد در سفر کرببلاست

بنویسید مرا یار اباعبدالله

اولین بنده ی در بار اباعبدالله

منتظر مانده دیدار اباعبدالله

من کجا و سر بازار اباعبدالله

تا خدا هست خریدار اباعبدالله

عاشق آن است که دیدار کند یارش را

بارها جان بدهد دیده اگر یارش را

باز آماده کند جان دگر بارش را

فاطمه پیش خدا، پیش برد کارش را

هر که افتاد پی کار اباعبدالله

من پرم را به روی دست گرفتم، دیدم

جگرم را به روی دست گرفتم، دیدم

سپرم را به روی دست گرفتم، دیدم

تا سرم را روی دست گرفتم، دیدم

 راهم افتاده به بازار اباعبدالله

قبل از آنیکه بیاید خبرم را ببرید

زیر پایش مژه ی چشم ترم را ببرید

محضرش دست به دست این جگرم را ببرید

گر سرم را و سر دو پسرم را ببرید

باز هستیم بدهکار اباعبدالله

سنگ ها خوب نشستند به پای، لب من

لب من ریخت و پیچید صدای، لب من

طیب الله به این لطف و وفای، لب من

بعد از این آب حرام است برای، لب من

بس که لبریزم و سرشار اباعبدالله

به ولای تو نداده ست اذان، هیچکسی

وا نکرده ست به شان تودهان، هیچکسی

مثل مسلم نبود دل نگران، هیچکسی

بخداوند که در هر دو جهان، هیچکسی

مثل من نیست گرفتار اباعبدالله